Κάθε φορά που βρίσκω την ευκαιρία να συζητήσω με ανθρώπους
της αγοράς γυρνώ πιο αισιόδοξος. Οχι τόσο επειδή ακούω κι άλλες ιστορίες
επιτυχημένης τοποθέτησης προϊόντων ή υπηρεσιών, αλλά και δυσκολιών που
αντιμετωπίστηκαν με κόπους αλλά τελικώς ξεπεράστηκαν. Οι ανθρώπινες ιστορίες
που ενδιαφέρουν είναι ιστορίες δημιουργικές γιατί είναι ιστορίες
επιχειρηματικότητας.
Δυστυχώς, έχουμε πολύ λίγα να μάθουμε από ιστορίες του
δημόσιου τομέα, παρά το φιλότιμο ορισμένων λειτουργών. Στον επιχειρηματικό
τομέα της κοινωνίας θα βρεις απτές αποδείξεις όσων μας κράτησαν «ζωντανούς»
στις πιο δύσκολες στιγμές της κρίσης. Και μόνον εκεί μπορείς να καταγράψεις
ιστορίες επιτυχίας. Αλλά και αποτυχίες που χρησιμεύουν στη διόρθωση των λαθών,
που πάντοτε γίνονταν και θα γίνονται.
Προχθές, λοιπόν, στη Θεσσαλονίκη, μιλώντας με επιχειρηματίες
της Βόρειας Ελλάδας, διαπίστωσα ότι το ενδιαφέρον για όσα πρέπει να γίνουν τώρα
έχει ξεπεράσει όσα η δημοσιονομική κρίση μας επέβαλε. Κανείς δεν συζητά «πότε
και αν θα πάρουμε τη δόση του δανείου», αν τελικά θα μείνουμε στη Ζώνη ή μήπως
είναι καλύτερο να γυρίσουμε στη δραχμή.
Επειδή, μάλιστα, η συζήτηση στην οποία συμμετείχα είχε
διοργανωθεί από την SAP, μια γερμανική εταιρεία που ιδρύθηκε το 1972 και είναι
σήμερα ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς τεχνολογίας, διαπίστωσα πόσο
στενά συνδεδεμένη είναι η επένδυση στην γνώση, γιατί αυτό είναι ο πυρήνας κάθε
τεχνολογικής βελτίωσης, με την επιτυχημένη αντιμετώπιση της πολύπλευρης κρίσης.
Οι επιχειρήσεις που επένδυαν και πριν από την κρίση σε καλύτερη
οργάνωση, υψηλότερη τεχνολογία, προσεκτικότερη χρηματοοικονομική δομή
αντιμετώπισαν αποτελεσματικότερα την κρίση. Ακόμη κι αν το κράτος συνεχίζει να
τις πολεμά, όπως για παράδειγμα συμβαίνει στον κλάδο της υγείας, συνεχίζουν να
βελτιώνουν την αποτελεσματικότητά τους. Με τη σειρά τους, οι επιτυχημένες
επιχειρήσεις είναι καλύτεροι αποδέκτες τεχνολογικών εφαρμογών που τις φέρνουν
δίπλα στις διεθνώς επιτυχημένες μονάδες. Με δύο λόγια, αυτοί που βγήκαν από την
κρίση ενδυναμωμένοι, έχουν τις προϋποθέσεις να σταθούν στην αγορά των διεθνώς
ανταγωνιστικών προϊόντων.
Ολοι, όμως, διατυπώνουν την ίδια επιφύλαξη. Η κρίση δεν
άφησε πίσω της ένα καλύτερο και οικονομικότερο κράτος. Αλλά ένα αδηφάγο,
πανάκριβο και φορομπηχτικό τέρας που συνεχίζει να κατασπαράσσει την
επιχειρηματική επιτυχία. Γι’ αυτό δεν μένουν διαθέσιμα κεφάλαια που θα
μετατραπούν στις επενδύσεις που χρειάζονται οι επιχειρήσεις. Γι’ αυτό παραμένει
αμφίβολο αν θα κερδίσουμε, τελικά, την παρτίδα.
(Πηγή: «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»)