Η πρώτη παράπλευρη απώλεια –ή, ακριβέστερα,
προς το παρόν, βαρύτατος τραυματισμός– της ισπανοκαταλανικής διενέξεως,
όπως διά παραμορφωτικού εσόπτρου αντανακλάται στην Ελλάδα, ήταν ο
πρέσβης της Μαδρίτης στην Αθήνα κ. Ενρίκε Βιγκέρα, ο οποίος φέρεται να
έκανε –ο ίδιος το αρνείται– δηλώσεις επικριτικές της στάσεως της
κυβερνήσεως του κ. Αλέξη Τσίπρα στο θέμα της Καταλωνίας. Το αποτέλεσμα
ήταν μια μεσογειακή ασυναρτησία και η Μαδρίτη τελικώς άφησε έκθετο τον
πρέσβη της.
Εάν τα πράγματα ούτως συμβαίνουν εν Ελλάδι, η κατάσταση στην
Καταλωνία μπορεί να λάβει εκρηκτικές διαστάσεις. Είναι η πρώτη φορά από
την εγκαθίδρυση κοινοβουλευτικής δημοκρατίας στην Ισπανία που μια
περιοχή διεκδικεί την ανεξαρτησία της· και είναι επίσης πρώτη φορά που
μια κοινοβουλευτική κυβέρνηση της Μαδρίτης προβαίνει στην κατάργηση της
κυβερνήσεως και του Κοινοβουλίου μιας αυτονόμου περιοχής.
Συνταγματικώς ο κ. Ραχόι βρίσκεται εν δικαίω, δίχως καμία αμφιβολία, και
ενεργεί κατά τις αποφάσεις του Συνταγματικού Δικαστηρίου, αλλά ενίοτε
αυτό δεν αρκεί. Η πορεία των πολιτικών πραγμάτων δεν ακολουθεί τη
«νομική» λογική και όταν αυτό συμβαίνει ακολουθούν συγκρούσεις, επίδειξη
ισχύος από τη μία πλευρά και επαναστατικής αδιαλλαξίας από την άλλη.
Το
αξιοθαύμαστο με την ισπανική Δεξιά είναι ότι, σε αντίθεση με ό,τι
συμβαίνει σε όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρώπης, διατήρησε την ενότητά
της και δεν διεσπάσθη. Αυτό επετεύχθη διότι η συγκεκριμένη παράταξη
ενέταξε στους κόλπους της τους οπαδούς του δικτάτορα Φρανθίσκο Φράνκο,
που είχε καταλύσει διά πυρός και σιδήρου το 1938 την αυτονομία της
Καταλωνίας, επτά χρόνια μετά την ανακήρυξή της.
Το σύνταγμα του 1979 αναγνώριζε στους κατοίκους της Καταλωνίας –αλλά
και της Χώρας των Βάσκων– ιδιότητα «έθνους», και το αυτό συνέβη και το
2006· ωστόσο, η τελευταία ρύθμιση αμφισβητήθηκε από άλλες περιοχές της
Ισπανίας και από το Λαϊκό Κόμμα, του οποίου ηγείται σήμερα ο κ. Ραχόι.
Κατόπιν σχετικής προσφυγής, το 2010 το Συνταγματικό Δικαστήριο της
Μαδρίτης περιέκοψε κάποιες πρόνοιες της αυτονομίας με το επιχείρημα ότι
δεν υπάρχει νομική βάση αναγνωρίσεως της Καταλωνίας ως έθνους.
Ο έκπτωτος πρόεδρος της Καταλωνίας, Κάρλες Πουτζντεμόν, αποτελεί
ενσάρκωση πολιτικής ανευθυνότητος, αλλά εάν τον διαδεχθεί στην ηγεσία
μια σκληρή Αριστερά, τότε ο κίνδυνος αναβιώσεως των φαντασμάτων του
ισπανικού εμφυλίου είναι σημαντικός. Είναι το μόνο που απεύχεται σε
αυτήν τη φάση η Ευρωπαϊκή Ενωση.
(από την εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ")