Απορούν
ορισμένοι επειδή ο Ερντογάν, λέει, «εόρτασε» την επέτειο της μάχης του
Μαντζικέρτ. «Εόρτασε», δηλαδή, την νίκη των Σελτζούκων επί των Βυζαντινών, στην
περιώνυμη και μοιραία για την Ευρώπη μάχη, η οποία έλαβε χώρα στις 26 Αυγούστου
του 1701, κοντά στο Μαντζικέρτ (σημερινό Μαλαζγκίρτ στην Τουρκία).
Τότε
ο Αυτοκράτωρ Ρωμανός Δ’ Διογένης ηττήθηκε, αιχμαλωτίστηκε και απελευθερώθηκε
μετά την καταβολή λύτρων, ενώ η Βυζαντινή αυτοκρατορία υποχρεώθηκε στην
καταβολή ετήσιου φόρου και την παραχώρηση ορισμένων φρουρίων στους Σελτζούκους.
Εκείνη η πανωλεθρία των βυζαντινών στρατευμάτων και, κυρίως, η εσωτερική
πολιτική παράλυση που ακολούθησε, επέτρεψε τη μόνιμη εγκατάσταση των Σελτζούκων
στην Μικρά Ασία.
Γιατί
να μην ανατρέξει στο Μαντζικέρτ ο σημερινός «σουλτάνος», ο οποίος προσπαθεί να
ξυπνήσει όλα τα εθνικιστικά ένστικτα των συμπατριωτών του;
Γιατί
να μην μασκαρεύει τους φρουρούς του με τις ενδυμασίες των κατά καιρούς «ηρωικών
πολεμιστών» της Οθωμανικής παντοδυναμίας και να μην καμαρώνει ως πετεινός
ανάμεσά τους;
Θα
μου πείτε: «μα, είναι δυνατόν ένας ηγέτης, που επιζητεί την ένταξη της χώρας
του στην ΕΕ να φθάνει στα άκρα;»
Κατ’
αρχήν δεν πιστεύω ότι ο Ταγίπ επιθυμεί ένταξη στην ΕΕ από την……Τουρκία, το
βλέπω πιο εύκολο. Αλλά μήπως εμείς δεν έχουμε φθάσει στο άλλο άκρο; κι όταν
λέμε «εμείς» εννοούμε την Ελλάδα και την Ευρώπη. (Αβρούπα, τουρκιστί)
Εν
Ελλάδι έχουμε αρχίσει πάλι τη γνωστή ηλιθιότητα για κατάργηση των παρελάσεων
αλλά και για «περιορισμό» των εθνικών εορτών.
Έχει
αρχίσει -μάλλον έχει ολοκληρωθεί- η αποκαθήλωση των πορτραίτων των ηρώων του ΄21
από τα σχολεία, ενώ έχουμε φθάσει μέχρι την απόρριψη στον κάλαθο των αχρήστων
της εικόνας της Παναγιάς! Έχουμε δεχθεί-με μια απλή διαμαρτυρία τον ευνουχισμό
των εκκλησιών μας από την «Λίντλ», η οποία αφαίρεσε τους σταυρούς
για να μην «προκαλεί» το διαφημιστικό της, και ο προκαθήμενος της Εκκλησίας μας
έκρυψε- λένε- τον σταυρό των «κάμπ» ειρηνικών προς το παρόν εισβολέων...Όσο
για την Ευρώπη, αυτή βλέπει τα φορτηγά να περνούν (επάνω από πτώματα Ευρωπαίων) και αμύνεται… με ζαρντινιέρες, την ώρα που οι φανατικοί του Ισλάμ αλωνίζουν
και δολοφονούν…
Εμείς,
λοιπόν, αυτές τις μέρες έχουμε την «επέτειο» των φονικών «Σεπτεμβριανών», του
πογκρόμ, δηλαδή, εις βάρος των χιλιάδων Ελλήνων της Κωνσταντινουπόλεως. Τότε,
που η κυβέρνηση Μεντερές-Ζορλού επενόησε την «επίθεση» κατά της οικίας του
Κεμάλ Ατατούρκ στη Θεσσαλονίκη (απεδείχθει αργότερα η προβοκάτσια) και
εξαπέλυσε τα στίφη των τραμπούκων κατά των Ελλήνων και των περιουσιών τους,
κατέστρεψε ναούς και νεκροταφεία και πέτυχε την εκδίωξη του ελληνικού στοιχείου
από την Πόλη.
Και
ερωτώ, ο ατυχής, τον υπουργό μας της παιδείας (και Κωνσταντινουπολίτη). Θα
γίνει αναφορά στα σχολεία μας στα «Σεπτεμβριανά»; Θα μάθουν τα παιδιά μας τι
συνέβη τότε ή θα περιμένουν να δουν κάποια στιγμή την «Πολίτικη Κουζίνα»; Ας μη
μας κάνει εντύπωση το πανηγύρι του Ταγίπ για το Μαντζικέρτ. Ας κοιτάξουμε τις
δικές μας μνήμες, που δυστυχώς, όλο και ξεθωριάζουν …
(από την εφημερίδα "ΕΣΤΙΑ", 07/09/2017)