Το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών
ήταν για τον Γάλλο πρόεδρο Emmanuel Macron μία νίκη όχι τόσο επί των
αντιπάλων του όσο επί... των συμμάχων του. Και αυτό δεν άργησε να φανεί,
καθώς ο μετεκλογικός ανασχηματισμός της κυβέρνησης του Edouard
Philippe, που προεξοφλούνταν "τεχνικός”, αποκαλύφθηκε ότι έκρυβε μια
μεγάλη έκπληξη: την
απομάκρυνση των υπουργών που προέρχονταν από το κεντρώο κόμμα MoDem, το πρώτο που ενστερνίσθηκε την υποψηφιότητα του νυν προέδρου.
Όμως
ο πρόεδρος του MoDem, François Bayrou δεν
είναι πια ο μοναχικός "απόστολος” του Κέντρου στη γαλλική πολιτική ζωή.
Η κοινοβουλευτική ομάδα του MoDem, μολονότι η μεγαλύτερη στα χρονικά,
δεν είναι παρά συμπλήρωμα της κοινοβουλευτικής ομάδας του επίσης
κεντρώου κινήματος του Macron, La Republique En Marche - και μάλιστα δεν
είναι καν αναγκαία για την επίτευξη αυτοδυναμίας. Πόσω μάλλον που το
μικρό κόμμα UDI που συμμάχησε εκλογικά με τους Ρεπουμπλικανούς σχημάτισε
νέα κοινοβουλευτική ομάδα, την έβδομη της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης, μαζί
με "συμβατούς προς τον Macron” που αποσκίρτησαν από την κεντροδεξιά. Η
ελευθερία κινήσεων του Macron είναι μεγάλη.
Ο Bayrou απομακρύνθηκε από το υπουργείο
Δικαιοσύνης, όπως και η μέχρι πρότινος ευρωβουλευτής Sylvie Goulard από
το υπουργείο Άμυνας και η Marielle de Sarnez από το υπουργείο Ευρωπαϊκών
Υποθέσεων, προκειμένου να μην σκιάσει το έργο μιας κυβέρνησης που
ομνύει στην "ηθικοποίηση της πολιτικής ζωής” η εν εξελίξει έρευνα για
τις κομματικές αργομισθίες του MoDem που επιβάρυναν τον προϋπολογισμό
του Ευρωκοινοβουλίου, κατά την διαδεδομένη γαλλική πρακτική της
εικονικής πρόσληψης κομματικών στελεχών ως κοινοβουλευτικών βοηθών.
Το ενδιαφέρον τ
ης απομάκρυνσης των υπουργών του MoDem
είναι ότι οι αντικαταστάτες τους προέρχονται κυρίως από τον χώρο του
Σοσιαλιστικού Κόμματος και το νέο υπουργικό συμβούλιο αποτελείται από
πρόσωπα χωρίς πολιτική πείρα, άρα και λιγότερο επιρρεπή στην
"απειθαρχία”.
Ακόμη πιο ενδιαφέρουσα είναι η λεπτομέρεια ότι ο "παλαιός” Bayrou και η γερμανομαθής Goulard αποτελούσαν
τα πιο οικεία και φιλικά προς το Βερολίνο πρόσωπα της γαλλικής κυβέρνησης.
Όμως ανάμεσα στον ανασχηματισμό της κυβέρνησης και τη μετάβασή του στις Βρυξέλλες για την πρώτη του εμφάνιση ως προέδρου
σε Ευρωπαϊκή Σύνοδο Κορυφής,
ο Macron είχε τον χρόνο και για μία ακόμη κίνηση – με γεωπολιτική
μάλιστα σημασία. Ανέτρεψε χωρίς τυμπανοκρουσίες την (ακραία) θέση που
είχε τα τελευταία έξι χρόνια το Παρίσι στην συριακή κρίση και προχώρησε
σε σαφές άνοιγμα προς τη Μόσχα.
"Δεν θεωρώ πλέον την απομάκρυνση του
Assad ως προϋπόθεση για οτιδήποτε, καθώς δεν βλέπω κάποιον που θα
μπορούσε να είναι ο νομιμοποιημένος διάδοχός του” δήλωσε ο Γάλλος
πρόεδρος, τη στιγμή ακριβώς που ο επικεφαλής του Quai d' Orsay,
Jean-Yves Le Drian συναντώνταν στη Μόσχα με τον Ρώσο ομόλογό του Segey
Lavrov.
Σχολιάζοντας μάλιστα την πολιτική του
Vladimir Putin ο Macron είπε χαρακτηριστικά: "Δεν πιστεύω ότι έχει
ακλόνητη φιλία με τον Assad. Έχει εμμονή με την καταπολέμηση της
τρομοκρατίας και την αποφυγή της εμγάνισης ενός αποτυχημένου κράτους.
Για αυτό εμφανίζονται συγκλίνουσες απόψεις σχετικά με τη Συρία”.
Εγκαταλείποντας τον στόχο της "αλλαγής
καθεστώτος” στη Δαμασκό, προκρίνοντας ως γαλλική προτεραιότητα την
εκρίζωση της τρομοκρατίας για την οποία, όπως είπε, χρειάζεται "η
συνεργασία των πάντων, ειδικά της Ρωσίας”, και τονίζοντας την ανάγκη
ενός "διπλωματικού και πολιτικού χάρτη” ο Macron προφανώς αναγνωρίζει το
προφανές, όπως αυτό υπαγορεύεται από τις εξελίξεις επί του εδάφους.
Ενδεχομένως δε αφομοιώνει και
τα διδάγματα της κρίσης του Κατάρ το
οποίο φέρεται να είχε επιστρατεύσει τα προηγούμενο διάστημα όλη του
γαλαντομία ώστε να εξασφαλίσει την πρόσδεση του γαλλικού πολιτικού
προσωπικού στην υπόθεση της "αλλαγής καθεστώτος” στη Δαμασκό...
Σε κάθε περίπτωση, ο Macron με αυτόν τον
τρόπο, και ενώ υπήρξε ο τελευταίος από τους διεκδικητές της γαλλικής
προεδρίας από τον οποίο θα περίμενε κανείς κάτι τέτοιο,
"φλερτάρει” τη Μόσχα,
προκειμένου να προσφέρει στον εαυτό του βαθμούς ελευθερίας στην
διακρατική σκηνή ανάλογους με αυτούς που πέτυχε στο πολιτικό τοπίο της
χώρας του.
Με αυτά τα εφόδια
προσήλθε ο Γάλλος πρόεδρος στη Σύνοδο Κορυφής
και ενώ με συνέντευξή του στη Süddeutsche Zeitung προετοίμασε το
γερμανικό ακροατήριο για μία μεγάλη, και όχι απαραιτήτως ανέφελη,
γαλλογερμανική διαπραγμάτευση, την οποία βέβαια ο ίδιος ρεαλιστικά
αναμένει να εγκαινισθεί μετά τις εκλογές στη Γερμανία τον Σεπτέμβριο.
Όμως κάποια δείγματα γραφής δίνονται ήδη.
Ο Macron καταφέρθηκε κατά της
"Ευρώπης-σουπερμάρκετ” όπως την αντιλαμβάνονται "ορισμένοι
ανατολικοευρωπαίοι ηγέτες” που "χρησιμοποιούν την Ε.Ε. μόνο για να
λαμβάνουν χρήματα, χωρίς όμως να σέβονται τις αξίες της”. Παράλληλα,
αναφέρθηκε στη δημιουργία μιας "συμμαχίας εμπιστοσύνης” με τη Γερμανία,
τέτοια που θα οικοδομηθεί με τις "ριζικές μεταρρυθμίσεις, οι οποίες
είναι απολύτως απαραίτητες για την Γαλλία” υπεραμύνθηκε των προτάσεών
του για την εμβάθυνση της ευρωζώνης λέγοντας χαρακτηριστικά: "είναι ο
μοναδικός τρόπος για να επιτύχουμε την σύγκλιση. Έχω την αίσθηση ότι η
Γερμανία δεν θα σταθεί εμπόδιο”.
Πρόκειται βέβαια για μία αναμέτρηση με
την πραγματικότητα η οποία δεν θα αργήσει – και θα αποκαλύψει αν στον
Macron η πολιτική εξαντλείται ή όχι στην επικοινωνία.
(από www.capital.gr, 23/06/2017)