Σύμφωνα με τον υπουργό Ενέργειας και Περιβάλλοντος κ. Γιώργο
Σταθάκη, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει εκπονήσει βαθυστόχαστο σχέδιο και ήδη
επεξεργάζεται τις λεπτομέρειες και τις διάφορες παραμέτρους, όπως ο ίδιος
αποκάλυψε πριν μερικές ημέρες με την ολοκλήρωση του Εθνικού Συμβουλίου
Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΣΕΠ), "Παρουσιάσαμε λεπτομερώς τους τέσσερις
στόχους που είναι: Η προσαρμογή της ενεργειακής παραγωγής ως προς το κλίμα και
τις δεσμεύσεις για την κλιματική αλλαγή που έχει κάνει η χώρα, η ασφάλεια του
ενεργειακού μας συστήματος με τη διαφοροποίηση των πηγών προμήθειας ενέργειας
και τις διασυνδέσεις, η ανάπτυξη της εγχώριας παραγωγής ενέργειας και η
μετατροπή της Ελλάδας σε ενεργειακό κόμβο", τόνισε μεταξύ άλλων.
"Υπήρξε μία πολύ εποικοδομητική συζήτηση από όλα τα κόμματα που
συμμετείχαν. Και μπορώ να πω ότι είναι ένας κοινός τόπος, μπορεί να
χαρακτηριστεί στην κυριολεξία εθνική στρατηγική, ακριβώς επειδή υπάρχει μία
μεγάλη συναίνεση σε σχέση με τους τέσσερις αυτούς άξονες πολιτικής",
πρόσθεσε.
Τα ανωτέρω ασφαλώς δεν συνιστούν ενεργειακή στρατηγική,
τουλάχιστον εφαρμόσιμη σε μεσοπρόθεσμο διάστημα, αλλά μάλλον είναι ένα ευχολόγιο.
Εάν ανατρέξει κάποιος στον ιστότοπο του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας
(στο
www.
ypeka.
gr ) κάτω από τις
ενότητες Ενεργειακή Στρατηγική και Ενεργειακή Πολιτική θα βρει και εκεί
ορισμένες φράσεις όπως “Προτεραιότητα και κορυφαίος στόχος της ενεργειακής πολιτικής
είναι η εξεύρεση, η εξασφάλιση και η διαχείριση ενεργειακών πόρων, με τρόπο
ώστε να διασφαλίζεται η ασφαλής, ομαλή, αδιάλειπτη και αξιόπιστη κάλυψη των
ενεργειακών αναγκών της χώρας, σε όλη της την επικράτεια, και με τους
καλύτερους δυνατούς όρους για τους πολίτες. Δεύτερος στόχος είναι η δημιουργία ενεργειακών αποθεμάτων,
συμμαχιών και εναλλακτικών οδών για την κάλυψη των αναγκών της εγχώριας
ενεργειακής αγοράς σε περιόδους ενεργειακών κρίσεων και η προστασία των
καταναλωτών μέσω εφαρμογής μηχανισμών εξομάλυνσης εξωγενών, έκτακτων
αποσταθεροποιητικών φαινομένων και τάσεων. Τρίτος στόχος είναι η βιώσιμη και
αειφόρος ανάπτυξη του φάσματος του ενεργειακού τομέα, σε όλες του τις μορφές,
από την παραγωγή μέχρι την τελική χρήση, μέσα από το πρίσμα της προστασίας της
φύσης και της διαφύλαξης του περιβάλλοντος.”
Συγνώμη αλλά η ενεργειακή πολιτική της χώρας, από την οποία
εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό η οικονομική και κοινωνική της ανάπτυξη δεν
εξαντλείται σε μερικές φράσεις τσιτάτα και εντυπωσιακές ατάκες και την
επακόλουθη ωραιοποίηση μιας αρκετά σύνθετης και αδιαφανούς κατάστασης. Γιατί πώς
αλλιώς να εξηγήσουμε ότι η Ελλάδα έχει σήμερα από τις πλέον ακριβές τιμές
ενέργειας στην ΝΑ Ευρώπη – πετρέλαιο κίνησης, ηλεκτρισμός, φυσικό αέριο- ενώ σε
ώρες αιχμής, χειμώνα και καλοκαίρι, το διασυνδεδεμένο σύστημα κινδυνεύει να
πάθει
black
out
(νωπές ακόμα οι μνήμες από τον περασμένο Δεκέμβριο-Ιανουάριο) ενώ οι επενδύσεις
στον ενεργειακό τομέα έχουν βαλτώσει; Έργα μεγάλης
στρατηγικής σημασίας όπως ο διασυνοριακός αγωγός με την Βουλγαρία ή το
υποβρύχιο καλώδιο με την Κρήτη ή οι διασυνδέσεις με τα νησιά του Αιγαίου που
έπρεπε ήδη να κατασκευάζονται ευρίσκονται ακόμη στο στάδιο της μελέτης και
σχεδίασης.
Αλλά ούτε στον τομέα της έρευνας και παραγωγής υδρογονανθρακων, για τον
οποιο όμως η ίδια η υβερνηση ομολογεί οτι τρέφει ουσιαστικές ελπίδες για την
προσέλκυση σοβαρών ξένων επενδύσεων, υπάρχει σχεδιο και στρατηγική έστω
για την επόμενη ημέρα.Και πως να υπάρξει άλλωστε όταν χρειάζονται 26
μήνες για να ολοκληρωθει η αξιολόγηση προσφορών και ακόμα μερικούς για
να υπογραφουν οι συμβάσεις παραχώρησης και να κυρωθουν αποτην βουλή δια
νόμου ? Και καλύτερα να μην μιλήσουμε για την προώθηση των ΑΠΕ όπου τα
τελευταία δυο χρόνια δεν έχει αυξηθει ουσιαστικα η εγκατεστημενη ισχύ
ενω οι νέες αδειοδοτήσεις παραμένουν ελάχιστες. Κατα τα αλλα η κυβέρνηση
κόπτεται ότι προωθεί τις ΑΠΕ και υποστηρίζει τις εφαρμογές τους ενω ο
σχεδιασμός έστω σε μέσο βραχυπρόθεσμη βάση είναι ανύπαρκτος.
Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση όχι μόνο στερείται οράματος και
προγραμματισμού για μια ολοκληρωμένη και μακροπρόθεσμη ενεργειακή πολιτική,
αλλά δυστυχώς εάν κρίνουμε από τα τεκταινόμενα στην ΔΕΗ ( όπου η Επιχείρηση
λόγο αβελτηρίας της Κυβέρνησης έχει βρεθεί στο χείλος της χρεοκοπίας) δεν
διαθέτει καν σχέδιο για την επόμενη ημέρα. Εάν σήμερα λειτουργεί το Ενεργειακό
Σύστημα της χώρας αυτό οφείλεται κυρίως στο πεπειραμένο
management και επαγγελματισμό των
μεγάλων Επιχειρήσεων (ΔΕΗ, ΔΕΠΑ, ΕΛΠΕ, ΔΕΣΦΑ) και των εκατοντάδων άλλων εταιρειών
που δραστηριοποιούνται στον ενεργειακό τομέα. Και ασφαλώς η χάραξη μιας εθνικής
ενεργειακής πολιτικής, δεν είναι υπόθεση δύο-τριών ανθρώπων αλλά απαιτεί μια
έμπειρη πλέον συνθετική δουλειά με την συμμετοχή των βασικών παικτών και των
εχόντων ενεργό κοινωνικό ρόλο (
stakeholders).
Μόνο μέσω μιας τέτοιας διαδικασίας μπορεί να χαραχθεί μια αξιόπιστη και
μακροπρόθεσμη ενεργειακή πολιτική, από την οποία θα καθορίζονται και θα
προσαρμόζονται αναλόγως οι εκάστοτε στρατηγικές (λ.χ. φυσικό αέριο,
ηλεκτρισμός, πετρέλαιο, ΑΠΕ).