Το 51% όλων των νέων εγκαταστάσεων παραγωγής ενέργειας το 2016 στην ΕΕ ήταν σταθμοί αιολικής ενέργειας που πρόσθεσαν 12,5 GW στο δίκτυο των 28 κρατών μελών της ΕΕ. Οι επενδύσεις σε νέα χερσαία και υπεράκτια αιολικά πάρκα έφτασαν στο επίπεδο-ρεκόρ των 27,5 δισ. ευρώ

Το 51% όλων των νέων εγκαταστάσεων παραγωγής ενέργειας το 2016 στην ΕΕ ήταν σταθμοί αιολικής ενέργειας που πρόσθεσαν 12,5 GW στο δίκτυο των 28 κρατών μελών της ΕΕ (10.923 MW στην ηπειρωτική Ευρώπη και 1.567 MW στη θάλασσα).

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτει σε σχετική ανακοίνωση η ΕΛΕΤΑΕΝ:

- Η συνολική ισχύς των σταθμών αιολικής ενέργειας στην Ευρώπη ανέρχεται σήμερα σε 153,7 GW.

- Η αιολική ενέργεια κάλυψε το 10,4% των αναγκών ηλεκτρικής ενέργειας της Ευρώπης το περασμένο έτος.

- Η Γερμανία εγκατέστησε τους περισσότερους σταθμούς αιολικής ενέργειας, 44% του συνόλου της ΕΕ.

- Πέντε κράτη μέλη είχαν ετήσια ρεκόρ: η Γαλλία, η Ολλανδία, η Φινλανδία, η Ιρλανδία και η Λιθουανία.

- Οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας συνολικά αντιπροσώπευσαν το 86% των νέων εγκαταστάσεων ηλεκτροπαραγωγής της ΕΕ το 2016 - 21.1GW από συνολικά 24,5 GW.

Επενδύσεις 27,5 δισ. ευρώ

Οι επενδύσεις σε νέα χερσαία και υπεράκτια αιολικά πάρκα έφτασαν σε ύψος ρεκόρ των 27,5 δισ. ευρώ. Οι επενδύσεις αιολικής ενέργειας σε θαλάσσια πάρκα αυξήθηκαν κατά 39% σε σχέση με το 2015 στα 18,2 δις, ενώ στην ηπειρωτική Ευρώπη οι επενδύσεις μειώθηκαν κατά 29% στα 9,3 δις.

Ο Διευθύνων Σύμβουλος της WindEurope, Ζιλ Ντίκσον, δήλωσε: «Η αιολική ενέργεια είναι σήμερα κύριο και ουσιαστικό μέρος της παροχής ηλεκτρικής ενέργειας της Ευρώπης. Είναι, επίσης, από μόνη της μια ώριμη και σημαντική βιομηχανία, που σήμερα παρέχει 330.000 θέσεις εργασίας και δισεκατομμύρια ευρώ ευρωπαϊκών εξαγωγών.

Με όλη τη συζήτηση που διεξάγεται σχετικά με τη μετάβαση σε μια οικονομία χαμηλών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, οι μακροπρόθεσμες προοπτικές θα έπρεπε να ήταν θετικές για τη βιομηχανία αιολικής ενέργειας στην Ευρώπη. Αλλά δεν είναι. Η κυβερνητικές πολιτικές στον τομέα της ενέργειας σε όλη την Ευρώπη είναι λιγότερο σαφείς και φιλόδοξες από ό, τι ήταν πριν από μερικά χρόνια. Μόνο 7 από 28 κράτη μέλη της ΕΕ έχουν στόχους και πολιτικές σε ισχύ για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας μετά το 2020. Η μετάβαση από τα εγγυημένα τιμολόγια σε διαγωνιστικές διαδικασίες ήταν λιγότερο ομαλή από ό, τι ελπίζαμε. Εξακολουθούμε να έχουμε δυσλειτουργικές αγορές ηλεκτρικής ενέργειας που δεν είναι κατάλληλες για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Και απουσιάζουν οι μακροπρόθεσμες ενδείξεις τάσεων τιμών για την υποστήριξη των επενδύσεων.»

Και ο κ. Ντίκσον πρόσθεσε: «Είδαμε μια ισχυρή ανάπτυξη στη Γερμανία το 2016, αλλά η ανάπτυξη γενικά παραμένει άνιση γεωγραφικά. Πάνω από τα μισά κράτη μέλη δεν επένδυσαν στην αιολική ενέργεια το περασμένο έτος. Το κλειδί βρίσκεται στις πολιτικές, ειδικά αν κοιτάξουμε μακροπρόθεσμα. Τα κράτη μέλη πρέπει επίσης να αρχίσουν να καθορίζουν στα Εθνικά Σχέδια για την Ενέργεια και το Κλίμα πως θα πετύχουν την ενεργειακή μετάβαση σε εθνικό επίπεδο. Το πακέτο Καθαρής Ενέργειας (Clean Energy Package) αποτελεί οδηγό για αυτό. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα πρέπει να αρχίσουν να εργάζονται σοβαρά πάνω στις προτάσεις της Επιτροπής.»