Προχθές ο υπουργός για τη μεταναστευτική πολιτική περιέγραψε ένα
απίστευτο περιστατικό που παίρνει διαστάσεις. Μίλησε για
τις... «ασυνόδευτες νύφες». Πρόκειται για ανήλικα κορίτσια που έχουν
παντρευτεί ενήλικους πρόσφυγες και μετανάστες. Τα ζευγάρια αυτά δεν
γίνονται δεκτά από άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης «γιατί ο γάμος τους
δεν αναγνωρίζεται». Εξαίρεση αποτελεί η Ιρλανδία, όπου τους δέχονται
«αλλά λένε ότι ο άνδρας θα πρέπει να περάσει δικαστήριο για βιασμό γιατί
η γυναίκα είναι ανήλικη». Την ίδια ώρα τα κορίτσια δεν μπορούν να
γίνουν δεκτά ούτε ως ασυνόδευτα ανήλικα, γιατί έφτασαν στην Ελλάδα
συνοδευόμενα από τον άνδρα τους.
Αυτό το απίθανο πολιτιστικό
μοντέλο αποτελεί ένα σοβαρό πρόβλημα που δεν είναι εύκολα
αντιμετωπίσιμο. Και τηρουμένων των αναλογιών η ελληνική οικονομία, από
συστάσεως Ευρωπαϊκής Ενωσης, μοιάζει με μια «ασυνόδευτη νύφη». Εκεί στο
μακρινό 1999 και στην πρόσκληση προς την Ελλάδα για ένταξη στην ΟΝΕ η
οικονομία έμοιαζε με μια «ασυνόδευτη νύφη». Οι ... ενήλικες χώρες την πήραν
από το χέρι για να την βάλουν σε μια οικογένεια που δεν μπορούσε να
μείνει. Ηταν αδύνατον να ανταποκριθεί.
Οσο χρόνια κι αν πέρασαν,
ακόμη κι αν η «νύφη» ενηλικιώθηκε, στην ευρωπαϊκή οικογένεια
διατηρούνταν με τεχνητά μέσα. Χωρίς υποδομές, χωρίς σταθερότητα στην
οικονομία, με ένα χαώδες και σπάταλο δημόσιο, με ένα πελατειακό κράτος
που δεν μπορούσε να μαζευτεί από πουθενά και με παντελή έλλειψη διάθεσης
για μεταρρυθμίσεις και για τη δημιουργία ενός αναπτυξιακού μοντέλου που
δεν θα χρειαζόταν συνεχώς δανεικά.
Ηταν αναμενόμενο κάποια στιγμή
να σκάσει η «φούσκα», βοηθούμενη βεβαίως και από τους ίδιους τους
πολίτες που αδυνατούσαν να προσαρμοστούν σε μια πραγματικότητα, η οποία
δεν θα ήταν πάντα πλημμυρισμένη από χρήμα.
Ετσι, ήρθε η ώρα της
κρίσης για την «ασυνόδευτη νύφη», εκεί στη διετία 2007-2008, όταν η
χρυσόσκονη των Ολυμπιακών Αγώνων είχε αρχίσει να χάνεται.
Δέκα
χρόνια μετά, η ελληνική οικονομία συνεχίζει να βιώνει τις επιπτώσεις της
«φούσκας» που έσκασε κι έχει εγκλωβίσει τη χώρα. Η νέα χρονιά μπαίνει
με ελάχιστη αισιοδοξία από τους πολίτες ότι κάτι μπορεί να αλλάξει.
Μάλιστα, έπειτα από τόσα χρόνια λιτότητας, έχει αυξηθεί εντυπωσιακά η
αρνητική στάση του κόσμου προς την Ευρώπη. Η «ασυνόδευτη νύφη» που
ενηλικιώθηκε αλλά κράτησε τα παιδικά «χούγια», τώρα το σκέφτεται αν
θέλει να παραμείνει στην οικογένεια ή να βαδίσει μοναχικό και επικίνδυνο
δρόμο.
Ολη αυτή η κατάσταση είναι αποτέλεσμα πολλών και
πολύπλοκων διαδικασιών. Φταίχτες υπάρχουν παντού, και στην ελληνική
πολιτική σκηνή που δεν αντιλήφθηκε την κατάσταση της χώρας και δεν την
προστάτεψε. Και στους πολίτες που ζούσαν σε ένα διαρκές σύννεφο
ευημερίας με δανεικά λεφτά. Αλλά και στις ευρωπαϊκές δομές που
συμπεριφέρονται στην «ελληνίδα νύφη» σαν «μαύρο πρόβατο», παρά το
γεγονός ότι οι θυσίες που έχουν γίνει την τελευταία εξαετία είναι
απίστευτες.
Το 2017 μπαίνει όπως κάθε νέα χρονιά. Με πολλές
ελπίδες, αλλά και με εξαιρετικά αβέβαιες καταστάσεις. Η οικονομία
καθορίζει τις πολιτικές εξελίξεις, αλλά και το πολιτικό σύστημα κρατάει
εν πολλοίς σε ομηρεία την οικονομία. Ας σκεφτούν όλοι σοβαρά ότι ακόμη
μια χρονιά με την Ελλάδα σε βαριά? κατάθλιψη, σε αβεβαιότητα και σε
διαρκή κίνδυνο δεν συμφέρει κανέναν. Η τελευταία ευκαιρία ίσως να είναι
αυτή που έρχεται ...
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 30/12/2016-01/01/2017)