Το σκηνικό της μεταβατικής περιόδου στις ΗΠΑ με ορίζοντα την αλλαγή
φρουράς στο Λευκό Οίκο στις 21.1.2017 δεν έχει προηγούμενο, καθώς έχουν
καταπατηθεί όλα τα προσχήματα μιας έστω σε επίπεδο πρωτοκόλλου
συναίνεσης που επιτρέπει στον νεοεκλεγέντα πρόεδρο να έχει την καλύτερη
δυνατή εκκίνηση.
Ούτε λίγο, ούτε πολύ από Υπηρεσίες Πληροφοριών
όπως η CIA μέχρι και «αριστερούς» με τα αμερικανικά μέτρα διανοούμενους
σαν τον Κρούγκμαν ο Τραμπ προβάλλεται ως νικητής ελέω μηχανορραφιών της
Μόσχας, που τοποθετεί σε θέσεις κλειδιά όπως στο Συμβούλιο Εθνικής
Ασφαλείας και στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ προσωπικότητες με επαγγελματικές και
προσωπικές συναλλαγές με το Κρεμλίνο.
Για να είμαστε δίκαιοι θα
πρέπει να σημειώσουμε ότι αυτή η άγρια, η διακεκαυμένη μετάβαση από τον
Ομπάμα στον Τραμπ μπορεί εν μέρει να ερμηνευθεί και ως φυσικό επακόλουθο
μιας ασυνήθιστης προεκλογικής εκστρατείας, όπου νικητής ανεδείχθη ένας
αμφιλεγόμενος επιχειρηματίας που με την ρητορική του καταπάτησε κάθε
έννοια πολιτικής ορθότητας και επένδυσε κατά προτεραιότητα στην
αποδόμηση της προσωπικότητας της Χίλαρι Κλίντον.
Ο Τραμπ έπεσε ως
αλεξιπτωτιστής στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα και από ό,τι φαίνεται μέχρι
σήμερα δεν έχει κατορθώσει να διαμορφώσει έναν ελάχιστο κοινό
παρονομαστή εμπιστοσύνης ούτε με την κομματική ηγεσία, αλλά κυρίως ούτε
με τη ρεπουμπλικανική πλειοψηφία στη Γερουσία και στη Βουλή.
Πρώτη
δοκιμασία των σχέσεων του νεοεκλεγέντος προέδρου με την παράταξή του
είναι η 19η Δεκεμβρίου, όταν θα συνέλθουν οι εκλέκτορες για να εκλέξουν
τον πρόεδρο. Ο Τραμπ διαθέτει άνετη πλειοψηφία αλλά δυο - τρεις διαρροές
Ρεπουμπλικάνων Εκλεκτόρων θα είναι μια προειδοποιητική βολή με
βαρύνουσα σημασία.
Θα ακολουθήσει σκληρή μάχη στη Γερουσία, όπου
θα πρέπει να εγκριθούν οι υπουργοί και μια σειρά ανώτατοι κυβερνητικοί
αξιωματούχοι και όπου αρκεί η μεταστροφή τριών Ρεπουμπλικάνων
Γερουσιαστών για να υποχρεωθεί ο πρόεδρος σε άλλες επιλογές. Σε αντίθεση
με το Κολέγιο των Εκλεκτόρων όπου χωρίς να υπάρχει συνταγματική
δέσμευση ψηφίζουν τον νικητή των εκλογών, υπάρχουν πολλά προηγούμενα
απόρριψης από τη Γερουσία επιλογών κυβερνητικών αξιωματούχων από
νεοεκλεγέντα πρόεδρο που προέρχεται από την ίδια παράταξη.
Το
φαβορί για τη θέση του υπουργού Εξωτερικών Τίλερσον προσφέρεται είτε για
σκληρή προκαταβολική ταπείνωση του Τραμπ, είτε για σκληρό παζάρι με
υψηλό αντισταθμιστικό κόστος, για να δώσει η Γερουσία την έγκρισή της.
Αν
όλα πάνε καλά στο Κολέγιο των Εκλεκτόρων και αν ο Τραμπ πείσει τη
Γερουσία να μη βραχυκυκλώσει τις πιο σημαντικές από τις επιλογές του η
αβεβαιότητα δεν τερματίζεται, ούτε είναι δεδομένη μια αυτόματη επιστροφή
στην κανονικότητα στην πολιτική σκηνή των ΗΠΑ.
Ένας
επιχειρηματίας με την επεισοδιακή διαδρομή του Τραμπ που πολλές φορές
βρέθηκε στην γκρίζα ζώνη μεταξύ νομιμότητας και παρανομίας και που οι
σεξιστικές απόψεις του για τις σχέσεις των δύο φύλων σίγουρα θα μπορούν
εύκολα να οδηγήσουν στην αποκάλυψη ενός ροζ σκανδάλου στη χώρα της
ηθικολογικής υποκρισίας.
Με άλλα λόγια αν ο νέος πρόεδρος δεν
τσαλακωθεί προληπτικά και αν δεν δώσει δείγματα γραφής προσαρμογής
κυρίως σε ό,τι αφορά την εξωτερική πολιτική στη συνέχεια και στην
πεπατημένη, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε εξεταστικές επιτροπές του
Κογκρέσου που θα διερευνούν από την εμπλοκή Πούτιν στην προεκλογική
εκστρατεία, κάποια δόλια χρεοκοπία του Τραμπ στο παρελθόν, μέχρι και
κάποιες εξωσυζυγικές του δραστηριότητες.
Και τίποτε από τα
παραπάνω να μη συμβεί με πρωτοβουλία του Κογκρέσου, το σκηνικό για την
απαξίωση των όποιων αλλαγών στη στρατηγική των ΗΠΑ απέναντι στη Ρωσία
έχει στηθεί.
Στην κατάλληλη στιγμή θα προβληθεί και το ότι τρία
εκατομμύρια ψηφοφόροι που είναι το προβάδισμα της Χίλαρι Κλίντον
καθιστούν τον Τραμπ μειωμένης νομιμοποίησης πρόεδρο που βρίσκεται στον
Λευκό Οίκο χάρη σε ένα απαρχαιωμένο εκλογικό σύστημα.
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 14/12/2016)