Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δημιουργήθηκε το 1944 μετά τη
σύνοδο του Μπρέττον Γούντς, με σκοπό να ενισχύσει το διεθνές εμπόριο και την
οικονομική ανάπτυξη, παρέχοντας βραχυπρόθεσμα δάνεια σε χώρες που είχαν ανάγκη ρευστότητα.
Από την δεκαετία του ’90, ωστόσο, ο ρόλος του άλλαξε και κύρια αποστολή του
έγινε, ουσιαστικώς, η «διάσωσις» κρατών που διήρχοντο μεγάλη οικονομική κρίση,
αφού πρώτα οι κυβερνήσεις τους συμφωνούσαν σε αυστηρές μεταρρυθμίσεις και
περικοπές.
Τότε, παραλλήλως, ξεκίνησε η κακή φήμη του οργανισμού, η
οποία τον συνοδεύει μέχρι και σήμερα. Οι πολιτικές που επέβαλε κατά τη διάρκεια
της ασιατικής οικονομικής κρίσεως το 1997 θεωρείται ότι την εμβάθυναν, αντί να
την τερματίσουν. Οι εικόνες χάους που επικράτησαν στην αργεντινή μετά την
χρεωκοπία «τσαλάκωσαν» περαιτέρω την εικόνα του ΔΝΤ στην διεθνή κοινή γνώμη.
Τον Μάρτιο του 2014, το ΔΝΤ παρεδέχθει, σε κείμενο πολιτικής
που συνέταξε, την «επίμονα αρνητική εικόνα που έχει το Ταμείο σε πολλούς
διαμορφωτές της κοινής γνώμης, Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και το κοινό, ειδικά
σε χώρες που γνώρισαν κρίσεις κατά το παρελθόν». Ανεξαρτήτως του πραγματικού
μεριδίου ευθύνης του, η αντίληψις για το ρόλο του του ΔΝΤ είναι, σε γενικές
γραμμές, αυτή ενός οργανισμού που οδηγεί στην εκπτώχευση κρατών.
Το 2010, στην Ουάσιγκτον εκτιμούσαν ότι η περίπτωσις της
Ελλάδος ίσως ήταν διαφορετική. Βάση των τότε εκτιμήσεων των οικονομολόγων τους,
το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής που θα εφήρμοζε η ελληνική Κυβέρνησις
θα οδηγούσε σε δύο χρόνια υφέσεως και η χώρα μας θα επέστρεφε σε θετικούς
ρυθμούς αναπτύξεως το 2012. Επτά χρόνια αργότερα, η ύφεσις παραμένει και η
έξοδος από την κρίση δεν είναι ορατή.
Μια επιστημονική έρευνα που είχε γίνει από δύο καθηγήτριες
ιταλικών πανεπιστημίων είχε δείξει ότι «το ΔΝΤ επηρεάζεται από το μερίδιό του
στο χρέος όταν αποφασίζει εάν θα συνεχίσει τον δανεισμό». Στην περίπτωση της
Ελλάδος, το εν λόγω μερίδιο είναι σε μονοψήφιο ποσοστό. Ο πειραματισμός για
έξοδο από το ελληνικό πρόγραμμα, σε μια προσπάθεια να διασώσει το τραυματισμένο
κύρος του, είναι εμφανής. Εξ ού και η δια της διαδικτυακής αρθρογραφίας -
επίρριψις ευθυνών στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ελλάδα. Το Ταμείο αναζητεί έξοδο
κινδύνου από ένα πρόγραμμα που δεν φέρνει τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα και –
εφ’ όσον δεν ικανοποιηθούν οι αυστηρές απαιτήσεις του- θα αποχωρήσει «ηρωικά».