Σε νέα εστία έντασης, με αφορμή την εκμετάλλευση των πλούσιων
κοιτασμάτων φυσικού αερίου που έχουν πρόσφατα ανακαλυφθεί, τείνει να
μετατραπεί η περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Μια ευαίσθητη περιοχή που
γειτνιάζει με τον ούτως ή άλλως εκρηκτικό ευρύτερο χώρο της Μέσης
Ανατολής και όπου, αν δεν επικρατήσουν ψυχραιμότερες σκέψεις, δεν μπορεί
να αποκλειστεί το ενδεχόμενο μιας νέας επικίνδυνης ανάφλεξης. Και τούτο
παρά τις προσπάθειες που καταβάλλει η Αθήνα, μέσω των γνωστών τριμερών
επαφών, για την ανάγκη να υπάρξει συνεργασία ώστε να λυθούν τα όποια
προβλήματα. Οπως, όμως, δυστυχώς τώρα αποδεικνύεται, η απουσία της
Τουρκίας από τις επαφές αυτές τής δίνει την ευκαιρία να τορπιλίσει τις
ελληνικές ενέργειες και να προωθήσει, μέσω άλλων διμερών
διαπραγματεύσεων, τα δικά της συμφέροντα. Ενώ δεν διστάζει να επαναφέρει
παράλληλα τις γνωστές μονομερείς διεκδικήσεις της εις βάρος της χώρας
μας.
Δεν είναι λοιπόν περίεργο ότι μία ημέρα μετά την τριμερή συνάντηση των
ηγετών Ελλάδας, Κύπρου και Αιγύπτου στο Κάιρο συναντήθηκαν στην
Κωνσταντινούπολη οι υπουργοί Ενέργειας της Τουρκίας και του Ισραήλ για
να συζητήσουν τη δυνατότητα κατασκευής υποθαλάσσιου αγωγού που θα
μεταφέρει το ισραηλινό φυσικό αέριο στην Τουρκία, σε αντίθεση με όσα
συζητούνται στις τριμερείς επαφές (με τη συμμετοχή μάλιστα και του
Ισραήλ) για τη μεταφορά του αερίου αυτού μέσω Κύπρου και Ελλάδας. Και
δεν είναι επίσης περίεργο ότι με αλλεπάλληλες ΝΟΤΑΜ η Τουρκία
επανέρχεται στις γνωστές αιτιάσεις της για το Καστελόριζο για να
εμποδίσει τη χάραξη της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Αιγύπτου. Με το
Κάιρο, μάλιστα, να κωλυσιεργεί στο ζήτημα αυτό, λόγω των αντιρρήσεων της
Αγκυρας. Για να μη μιλήσουμε για την επανάληψη των προκλήσεων στο
Αιγαίο που στόχο έχουν να υπενθυμίσουν, αυτήν ακριβώς τη στιγμή των
τριμερών επαφών, τις τουρκικές μονομερείς διεκδικήσεις.
Ολα αυτά δείχνουν ότι η Αγκυρα έχει εκλάβει ως εχθρική ενέργεια απέναντί
της τον αποκλεισμό της από τις τριμερείς επαφές, παρά τις διαβεβαιώσεις
ότι αυτές δεν στρέφονται εναντίον της. Και με δεδομένο ότι είναι η χώρα
που διαθέτει τα πιο εκτεταμένα παράλια στην περιοχή της Ανατολικής
Μεσογείου, θεωρεί ότι δεν μπορεί να υπάρξει (και λόγω του Κυπριακού)
καμία συμφωνία για το κρίσιμο ζήτημα των ενεργειακών αποθεμάτων χωρίς τη
σύμφωνη γνώμη της. Γι' αυτό αποκαθιστά και τις διπλωματικές σχέσεις της
με το Ισραήλ, μετά τη διακοπή τους το 2010 και τη φονική ισραηλινή
επιδρομή στο τουρκικό πλοίο «Μαβί Μαρμαρά», που μετέφερε ανθρωπιστική
βοήθεια στους Παλαιστινίους. Ευνόητο είναι, λοιπόν, ότι αν δεν
αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά το σοβαρό αυτό πρόβλημα, η πρωτοβουλία της
Αθήνας για την αποκατάσταση ενός κλίματος σταθερότητας, σε μια από τις
πιο ασταθείς περιοχές του κόσμου, θα έχει τα αντίθετα από τα
επιδιωκόμενα αποτελέσματα.
(του Γιάννη Καρτάλη, από την εφημερίδα "ΤΟ ΒΗΜΑ", 16/10/2016)