Σε μείζον θέμα, εν όψει των προεδρικών εκλογών της 6ης
Νοεμβρίου στη Βουλγαρία, αναδεικνύεται ο στρατηγικός προσανατολισμός της χώρας.
Η παράταξις των σοσιαλιστών ( πρώην κομμουνιστών) θεωρεί ότι σε αυτές τις
εκλογές έχουν μια ευκαιρία να αποκαταστήσουν τους δεσμούς με την Μόσχα, που,
παραδοσιακώς, διατηρούσε η χώρα, εκτιμάται δε ότι ενδεχόμενη
επικράτησή τους θα μπορούσε να αποτελέσει την έναρξη μιας προσπάθειας για
ανάλογες κινήσεις και σε άλλες χώρες της ανατολικής Ευρώπης, που δεν
χαρακτηρίζονται και από ιδιαίτερη σταθερότητα. Πρέπει εδώ να σημειωθεί ότι οι
φιλοδυτικές θέσεις του Προέδρου, Ρόζεν Πλιεβνέλιεφ, ανέκαθεν προκαλούσαν την
δυσφορία τόσο της Μόσχας, όσο και μιας σημαντικής μερίδος Βουλγάρων πολιτών.
Κατεβάζοντας ως υποψήφιο τον Ρούμπεν Ράντεφ, έναν παλαιό
πιλότο μαχητικού
MiG-29,
οι σοσιαλιστές ελπίζουν ότι θα κατορθώσουν να συσπειρώσουν όλες τις αντι-δυτικές
πολιτικές δυνάμεις της χώρας και να επικρατήσουν. Πρέπει δε να σημειωθεί ότι,
από την πρώτη στιγμή, ο Ράντεφ σήκωσε τους τόνους υποστηρίζοντας ότι η ένταξις
της χώρας στο ΝΑΤΟ οδήγησε στην αδιέξοδη πολιτική της αποξενώσεως από τη Ρωσία.
Ο Πλιεβνέλιεφ, όμως, είχε μετατρέψει τον εκνευρισμό των
Ρώσων σε οργή, όταν, μιλώντας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στο Στρασβούργο,
επέκρινε την ενσωμάτωση της Κριμαίας στη Ρωσία, την οποία κατηγόρησε ότι
χρησιμοποιεί μεθόδους «υβριδικού πολέμου» (συνδυασμός πολεμικών επιχειρήσεων,
προπαγάνδες και κυβερνοπολέμου) για να καταστρέψει τα θεμέλια της ευρωπαϊκής
ενότητος και αλληλεγγύης.
Ταυτοχρόνως, η υποψηφιότης του Ράντεφ ήδη έχει δημιουργήσει
σκεπτικισμό τόσο στην Ουάσιγκτον, όσο και στις Βρυξέλλες. Χαρακτηριστικό είναι
ότι ο Αμερικανός υπουργός αμύνης, Ας Κάρτερ, προειδοποίησε τη Ρωσία να μην
προσπαθήσει να υπομονεύσει την δημοκρατική εξέλιξη των ευρωπαϊκών κρατών. Αν
και δεν ανέφερε συγκεκριμένο κράτος είναι προφανές ότι το σχόλιό του αφορούσε
στην Βουλγαρία.
Αν και στην Σόφια ο πρόεδρος δεν είναι τόσο ισχυρός όσο ο
πρωθυπουργός, έχει, ωστόσο, σημαντικές αρμοδιότητες, μεταξύ των οποίων ο
διορισμός της στρατιωτικής ηγεσίας, των ανωτάτων δικαστικών, και των
αξιωματούχων των υπηρεσιών ασφαλείας. Στην σημερινή αντιπαράθεση, πάντως, ο
πρωθυπουργός Μπόικο Μπορίσωφ δεν έχει ανοίξει ακόμη τα χαρτιά του. Δεδομένου
ότι θεωρείται άσσος των πολιτικών ελιγμών, εκτιμάται ότι είναι πιθανόν να
διαμορφώνει την πολιτική του με μυστικές συζητήσεις και με τα δύο στρατόπεδα.
Υπενθυμίζεται ότι το σύγχρονο βουλγαρικό κράτος, μέχρι την
πτώση του κομμουνισμού, ήταν απολύτως συνδεδεμένο με την ρωσική πολιτική, με
μοναδική εξαίρεση την οκταετία 1887-1895, κατά την οποία ο τότε πρωθυπουργός Στέφαν Σταμπούλωφ επεχείρησε στροφή
προς τη θαλάσσια υπερδύναμη της εποχής, την Βρετανία. Το εγχείρημα έληξε με την
δολοφονία του Σταμπούλωφ.