Εν όψει της διπλής εκλογικής
αναμέτρησης της προσεχούς άνοιξης στη Γαλλία -προεδρική και αμέσως μετά
βουλευτικές εκλογές- ο κρίσιμος δεύτερος γύρος για την προεδρική εκλογή
παραμένει θολός, καθώς πέραν της βεβαιότητας ότι η επικεφαλής του
Εθνικού Μετώπου που φαίνεται να εξασφαλίζει την πρωτιά στον πρώτο γύρο
με ποσοστό πάνω του 30% θα είναι παρούσα, ο αντίπαλός της είναι επί του
παρόντος άγνωστος.
Χθες έσκασε η αναμενόμενη βόμβα της
εισαγγελικής πρότασης για δικαστική δίωξη κατά του Σαρκοζί για τη
χρηματοδότηση της προεκλογικής του εκστρατείας το 2012. Αν υπάρξει
συμφωνία του ανακριτή και η υπόθεση πάρει τον δρόμο της, τότε η
υποψηφιότητα του πρώην για να είναι ο επόμενος θα ναυαγήσει πρόωρα.
Πρόκειται
για μια εξέλιξη που θα ωφελήσει διπλά τη Λεπέν πρώτον, καθώς ο Σαρκοζί
δεν είχε ταμπού στην υιοθέτηση ακροδεξιάς ρητορικής προκειμένου να
διεμβολίσει εκλογικά το Εθνικό Μέτωπο και δεύτερον, γιατί επιβεβαιώνεται
η απαξίωση των κομμάτων εξουσίας ως διεφθαρμένων, καθώς πέραν του
Σαρκοζί υπάρχει η δίωξη κατά της Λαγκάρντ για την υπόθεση Ταπί και
επιπλέον ο πιο πιθανός υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων, ο πρώην
πρωθυπουργός Ζιπέ, είχε καταδικασθεί στο παρελθόν σε στέρηση των
πολιτικών του δικαιωμάτων λόγω της εμπλοκής του ως αντιδήμαρχος Παρισιού
επί Δημαρχίας Σιράκ σε διορισμούς κομματικών ημετέρων ως αργομίσθων.
Από
τη μια, μία Δεξιά κουρασμένη και υπόδικη ή με ποινικό μητρώο και στις
δύο εκδοχές της και τη σκληρή-κατασταλτική και την κοινωνικά ευαίσθητη
Γκολική που εκπροσωπεί ο Ζιπέ.
Από την άλλη, οι Σοσιαλιστές
πολιτικά ακυρωμένοι όσο ποτέ, καθώς στην πενταετία Ολάντ όχι μόνον δεν
υλοποιήθηκαν οι προεκλογικές υποσχέσεις περί τερματισμού της λιτότητας
και στήριξης της ανάπτυξης, αλλά ακολουθήθηκε μια γραμμή πλεύσης που
είχε ως αποτέλεσμα την αποξένωση της συντριπτικής πλειοψηφίας της
εκλογικής βάσης του κυβερνώντος κόμματος που θεωρεί ότι εξαπατήθηκε και
την ταυτόχρονη δυσαρέσκεια του Βερολίνου και των Βρυξελλών για το βήμα
σημειωτόν στις μεταρρυθμίσεις που ακολουθεί το Παρίσι.
Σήμερα η
εξέλιξη της εμπλοκής του Σαρκοζί, η πιθανή υποψηφιότητα Ζιπέ με τα
βαρίδια της παλαιάς του καταδίκης, είναι οι παράγοντες που θα επηρεάσουν
αποφασιστικά την απόφαση του Ολάντ που αναμένεται στα τέλη του έτους
για το αν θα θέσει υποψηφιότητα ή όχι.
Με τη δημοτικότητά του να
αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις μεταξύ 13% και 15%, ο Ολάντ δεν είχε
κανένα λόγο να τελειώσει την πολιτική του σταδιοδρομία με μια
ταπεινωτική συντριβή στον πρώτο γύρο και τον αποκλεισμό του από τον
δεύτερο.
Η μόνη ελπίδα του Ολάντ είναι μια συνολική αυτοακύρωση
Ολάντ και Ζιπέ, που να θέτει την πρόκληση ενός υποψηφίου πανεθνικής
συσπείρωσης απέναντι στη Λεπέν. Μια επανέκδοση δηλαδή της μονομαχίας
Σιράκ - Ζαν Μαρί Λεπέν την άνοιξη του 2002, όταν ο πρώτος επανεξελέγη
στον δεύτερο γύρο με ποσοστό άνω του 80%.
Το 2016 δεν είναι όμως
2002, η Κρίση στην Ευρωζώνη αλλά και η βαριά σκιά της τρομοκρατίας έχουν
δημιουργήσει νέα δεδομένα που ευνοούν εξ ορισμού τη λαϊκιστική
δημαγωγική αντιευρωπαϊκή ρητορική της Λεπέν. Ταυτόχρονα, αρχής γενομένης
από το Brexit και τη ρητορική Τραμπ, αλλά και την πρόοδο της Ακροδεξιάς
στην υπόλοιπη Ευρώπη η άνοδος της Λεπέν προβάλλει λιγότερο πλέον ως
κίνδυνος απομόνωσης της Γαλλίας.
Σαν να μην έφθαναν όλα τα
παραπάνω η επικεφαλής του Εθνικού Μετώπου ευνοείται από τη διπλή
απαξίωση όλων των πιθανών αντιπάλων της στον δεύτερο γύρο της προεδρικής
εκλογής τόσο με τις δικαστικές περιπέτειες του Σαρκοζί και το ποινικό
μητρώο του Ζιπέ όσο και με την καταγεγραμμένη και μη αντιστρέψιμη πλέον
πολιτική απαξίωση και καθίζηση του Ολάντ που θα συμπαρασύρει συνολικά
τους Σοσιαλιστές στην πιο σκληρή ήττα από την εποχή της επανίδρυσης του
κόμματος από τον Μιτεράν το 1971.
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 06/09/2016)