Με την εστίαση λόγω επικαιρότητας στην Βρετανία η
οποία αποφάσισε να φύγει από την Ευρωπαική Ένωση, καλύφθηκε προσωρινά το
γεγονός ότι το πραγματικό μέλλον της
Ευρωπαϊκής Ένωσης διακυβεύεται στην Γερμανία. Η Γερμανία νιώθει άβολα και στην
Ενωμένη Ευρώπη και στο ΝΑΤΟ .
Η δήλωση του Γερμανού Υπουργού
Εξωτερικών Φρανκ-Βάλτερ Στάινμαγερ έπεσε σαν βόμβα στο ΝΑΤΟ:
"
Θα ήταν φρόνιμο να αντιληφθούμε ότι αυτό που δεν
πρέπει να κάνουμε είναι να βάζουμε περισσότερη φωτιά στην κατάσταση με
κροτάλισμα σπαθιών και πολεμοκαπηλεία
."
Η αφορμή των δηλώσεων του ήταν η
10ήμερη πολεμική άσκηση του ΝΑΤΟ στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης με σενάριο
επιθέσεως της Ρωσίας στην Πολωνία.
Η αιτία των δηλώσεων του είναι η
δυσαρέσκεια όλο και περισσοτέρων μελών της Γερμανικής διοικούσας ελίτ αλλά και
σημαντικού αριθμού πολιτών, οι οποίοι θεωρούν, ότι οι ΗΠΑ επαναφέρουν τον Ψυχρό
Πόλεμο στην Ευρώπη και ζημιώνουν έτσι την Γερμανία, την οποία αναγκάζουν σε
μεγαλύτερες αμυντικές δαπάνες και Οικονομικές Κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, οι
οποίες τελικά ζημιώνουν την Γερμανία και την υπόλοιπη Ευρώπη και όχι τις ΗΠΑ.
Οι Γερμανοί ξεχνούν βέβαια ότι οι
ίδιοι άρχισαν το άνοιγμα προς Ανατολή με την επέκταση τους στην Πολωνία και
στις Βαλτικές Χώρες και την κινητοποίηση τους για ένταξη της Ουκρανίας στην
Ευρώπη και ανατροπή του Γιανούκοβιτς .
Ο κ. Στάινμαγερ συνέχισε
: "Όποιος πιστεύει ότι μια συμβολική παρέλαση αρμάτων
στα Ανατολικά σύνορα της Συμμαχίας θα
φέρει Ασφάλεια είναι γελασμένος.”
Είναι καλή συμβουλή να
αποφεύγουμε τα προσχήματα για αναζωπύρωση της παλαιάς αντιπαράθεσης, θα ήταν
μοιραίο να ψάχνουμε μόνο για στρατιωτική λύση και Πολιτική Αναχαίτισης
."
Τόσο σκληρές δηλώσεις δεν έχουν
ποτέ γίνει από τόσο υψηλόβαθμο στέλεχος και μάλιστα της δεύτερης σε μέγεθος
Χώρας της Συμμαχίας.
Σε ηπιότερους τόνους η κ. Μέρκελ
είχες δηλώσει ότι το ΝΑΤΟ
"
πρέπει
να μην προκαλεί την Ρωσία
."
Το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ αντέδρασαν
δημόσια έμμεσα, δηλώνοντας ότι οι ασκήσεις δεν ήταν
"κροτάλισμα σπαθιών
"και ο ΓΓ του ΝΑΤΟ κ. Στόλτενεργκ δήλωσε ότι δεν
επρόκειτο περί κλιμάκωσης της έντασης και αναβίωσης του Ψυχρού Πολέμου αλλά
αναγκαίας αντίδρασης στον Ρωσικό επεκτατισμό.
Ανεξάρτητα από τις δηλώσεις
αμφοτέρων των πλευρών, είναι προφανές, ότι η συνεχιζόμενη αντιπαράθεση
Ρωσίας-Δύσης ενοχλεί σοβαρά την Γερμανία.
Παρ
' όλο που η Καγκελάριος Μέρκελ επηρέασε θετικά άλλα κεντροευρωπαϊκά κράτη
για να συνεχιστούν οι Κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας για ένα ακόμη εξάμηνο, η
δυσαρέσκεια των Ευρωπαϊκών κρατών για αυτό αυξάνει με ιδιαίτερη έμφαση στη Γερμανία.
Η Γερμανία έχει στηριχθεί
μεταπολεμικά στην υιοθέτηση του δόγματος
"
Εξαγωγές ή Καταστροφή
." Για αυτό έχει το παγκοσμίως αφύσικο ρεκόρ να εξάγει
σχεδόν το μισό ΑΕΠ της.
Η Ρωσία αντιπροσώπευε προ
Κυρώσεων σημαντικό και αυξανόμενο μερίδιο των Γερμανικών εξαγωγών και μία
αυξανόμενη δυναμική επενδύσεων εκεί 6,000 Γερμανικών Εταιρειών καθώς και κύρια
πηγή ενέργειας για την Γερμανία.
Τώρα που οι Γερμανικές εξαγωγές
δυσκολεύουν στην Ευρώπη και την Ασία η στέρηση της Ρωσικής Αγοράς είναι επώδυνη
για την Γερμανική Οικονομία.
Η Γερμανία για περισσότερο από
εκατό χρόνια θεωρεί την Ανατολική Ευρώπη συμπεριλαμβανομένης και της Ρωσίας ως
χώρο στον οποίο πρέπει να έχει προνομιούχα αν όχι αποκλειστική πρόσβαση
επέκτασης.
Πέραν των δύο παγκοσμίων πολέμων
που έγιναν για τον λόγο αυτό μετά τον Β´ ΠΠ η Γερμανία προσπάθησε και εν
πολλοίς επέτυχε να εισχωρήσει δυνατά στις Οικονομίες του Σοβιετικού Μπλοκ,
μεσούντος του Ψυχρού Πολέμου. Η
Ostpolitik του
Καγκελαρίου Μπράντ στις αρχές της δεκαετίας του 70 δεν ήταν παρά προπομπός της
Γερμανικής δυναμικής εισόδου της δεκαετίας του 80 στην Ρωσική Οικονομία με
κορωνίδα την χορήγηση μεγάλων δανείων και τεχνολογίας στην ΕΣΣΔ ώστε να γίνουν
οι πρώτοι αγωγοί υδρογονανθράκων Ρωσίας-Γερμανίας και να μειωθεί έτσι σημαντικά
η ενεργειακή εξάρτηση της Γερμανίας από την Μέση Ανατολή, παρά τις έντονες
αντιδράσεις των Αμερικανών.
Μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ και την
ένωση των δύο Γερμανιών, η Γερμανία είδε την χρυσή ευκαιρία για την Οικονομική
κατάκτηση της πρώην ΕΣΣΔ με εξάρχουσα την Ρωσία.
Χωρίς φόβο επίθεσης από την
Ανατολή, και χωρίς ανάγκη πλέον ουσιαστικών αμυντικών δαπανών, υποβιβάζοντας
πλέον την αμυντική στήριξη που είχαν για 50 χρόνια από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ,
ξεχνώντας ότι το Γερμανικό οικονομικό θαύμα συνέβει διότι οι ΗΠΑ ανάγκασαν όλες
τις χώρες να απαλλάξουν την Γερμανία από πολεμικά χρέη και αποζημιώσεις και την
χρηματοδότησαν γενναία με το σχέδιο Μάρσαλ, οι Γερμανοί οδήγησαν τα γερμανικά
Κεφάλαια προς Ανατολάς με πρώτο σταθμό την Πολωνία και συνεχίζοντας προς
Ουκρανία και κυρίως προς Ρωσία.
Η προσπάθεια τους εστιάστηκε
επίσης με το να προσπαθήσουν να προσελκύσουν
την Ουκρανία με σύνδεση με την Ευρωπαϊκή Ένωση και παρέμβαση στα
εσωτερικά της τροφοδοτώντας το κίνημα διαμαρτυρίας εναντίον του Γιανούκοβιτς με
την πορτοκαλί επανάσταση και τις διαδηλώσεις στο Μαϊντάν του Κιέβου, με
επικεφαλής τον Ουκρανό πρωταθλητή πυγμαχίας και Γερμανό υπήκοο Κλίτσκο τον
οποίον στήριξε πολύ ενεργά το ίδρυμα Κόνραντ Αντενάουερ, η κ. Μέρκελ, ο
Υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας κ. Βέστερβελε και σύσσωμο το Γερμανικό συντηρητικό κατεστημένο.
Όταν παρενέβη ο Πούτιν, το θέμα
έγινε γεωπολιτικό και στρατηγικό και οι ΗΠΑ παραμέρισαν τους Γερμανούς και
έβαλαν τους δικούς τους ανθρώπους στην Εξουσία της Ουκρανίας.
Τότε ελέχθη και η ιστορική φράση
της Αμερικανίδας Υφυπουργού Εξωτερικών κ. Νούλαντ:
"
Fuck
the
European
Union
"
Οι Γερμανοί δεν είχαν καταλάβει
ότι το θέμα είχε γίνει Στρατηγικής σημασίας για την Αμερικανική Γεωπολιτική
προοπτική.
Όπως εξήγησε ο σοβαρότερος
Γεωπολιτικός αναλυτής του Αμερικανικού Συντηρητικού Κατεστημένου, ο
George
Friedman
του
Stratfor, με επιστημονική ακρίβεια, στους Ρώσους ομολόγους
του, με την επίσκεψη του στη Μόσχα το 2014:
"
Οι ΗΠΑ ασχολήθηκαν
κατά τον περασμένο αιώνα με το να ακολουθούν
ένα αντικειμενικό
σκοπό: Να αποφύγουν την ανάδειξη του οποιουδήποτε
Ηγεμόνα ό οποίος θα
μπορούσε να εκμεταλλευθεί την Δυτικοευρωπαϊκή Τεχνολογία και Κεφάλαια (Γερμανία
) με τούς Ρωσικούς πόρους και εργατικό δυναμικό
."
Το 2017 έρχεται η ανάγκη να
απαντήσει η Γερμανία στο ιστορικό δίλημμα: Ευρώπη ή Ρωσία, γιατί δεν θα μπορεί
να έχει και τα δύο.
"
Η Γερμανία δεν θέλει να γίνει ούτε η δασκάλα του Νότου
της Ευρώπης, ούτε ο ταμίας της
."
Αυτό είναι το επίσημο δόγμα της Γερμανικής Ευρωπαϊκής Πολιτικής.
Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει και
αν η Γερμανία θέλει να μείνει στην Ευρώπη πρέπει να επωμισθεί σημαντικό μερίδιο
του Χρέους της Ιταλίας, της Ισπανίας και τελικά και της Γαλλίας. Η Γερμανία που
εξάγει στην Ευρώπη τις μισές της εξαγωγές δεν μπορεί να απαγκιστρωθεί εύκολα,
διότι τότε οι Χώρες του Νότου και θα μειώσουν δραματικά τις εισαγωγές τους από
την Γερμανία και θα αθετήσουν τα χρέη τους προς αυτήν. Έτσι έγινε και με την
Ουγγαρία που υποχρέωσε σε κούρεμα του Χρέους της αλλά αυτό αποσιωπήθηκε πολύ.
Επίσης δεν πάει καλά και η ίδια
οικονομικά. Το Τραπεζικό της σύστημα είναι στην ουσία και αυτό χρεωκοπημένο,
πρόσφατα η παγκοσμίου εμβελείας
DeutscheBank
έκλεισε σε μία μέρα το 25% των υποκαταστημάτων της στην ίδια την Γερμανία,
απολύοντας 9,000 άτομα.
Το σοβαρότερο όμως είναι ότι τα
μεγάλα αναπτυσσόμενα κράτη όπως η Κίνα και η Ινδία αναπτύσσουν πλέον δική τους
Τεχνολογία και οι Γερμανικές εξαγωγές εκεί μειώνονται. Ακόμη μειώνονται οι εξαγωγές της στα
πετρελαιοπαραγωγά κράτη, λόγω της μείωσης των τιμών του πετρελαίου.
Το τεχνολογικό μείγμα του
Γερμανικού παραγωγικού δυναμικού είναι κλασικό και τώρα που οι νέες τεχνολογίες
αποδιοργανώνουν τις κλασικές παραγωγικές βάσεις, η Γερμανία θα αναγκασθεί να
επενδύσει τεράστια ποσά για να παραμείνει κοντά σε άλλες Χώρες.
Η εναλλακτική λύση είναι η
Γερμανία να στραφεί πάλι προς την Ρωσία η οποία χρειάζεται την παρούσα
Γερμανική Τεχνολογία και τα Γερμανικά Κεφάλαια, όχι διότι η Ρωσία δεν έχει
τεχνολογία αλλά διότι δεν έχει την Οργανωτική τεχνογνωσία και ταχύτητα να
μετατρέπει την Τεχνολογία σε προϊόντα που έχουν ζήτηση στην Ελεύθερη Αγορά και
τα οποία η Ρωσία έχει μεγάλη ανάγκη.
Η στροφή προς την Ρωσία θα είναι
επωφελής και για τις δύο Χώρες για μακρύ χρονικό διάστημα και όπως προέβλεψε
ένας από τους πατέρες της Γεωπολιτικής, ο
Mackinder, το 1904, η σύνδεση Ρωσίας-Γερμανίας θα δημιουργούσε
ένα σχήμα το οποίο θα μπορούσε να κυριαρχήσει εφ όλης της Γης.
Αυτό όμως το σχήμα θα φέρει
ισχυρές ενστάσεις σε πολλές Χώρες του Κόσμου με πρώτες τις ΗΠΑ, πού έχουν ήδη δείξει στην Γερμανία τι παθαίνει όταν
θίγει Αμερικανικά συμφέροντα, και οι οποίες έχουν ήδη αποφασίσει να οξύνουν τις
σχέσεις τους με την Ρωσία.
Και οι δύο επιλογές είναι
δύσκολες για την Γερμανία.
Η τρίτη επιλογή είναι η
συρρίκνωση της Ευρωζώνης σε ένα μικρό αριθμό Βορείων Κρατών πού θα έχει πάλι
σαν αποτέλεσμα την τελική διάσπαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την αθέτηση
τεράστιων οικονομικών υποχρεώσεων οι οποίες θα οδηγήσουν σε κατάρρευση όλων των
Οικονομιών.
Η Γερμανία πρέπει αυτά να τα
αποφασίσει μέσα στο 2017.
Όποια απόφαση και αν πάρει, θα
είναι κακή ή χειρότερη.
www.kassandros.gr