Την περασμένη Δευτέρα (14/3) ολοκληρώθηκε η πρώτη φάση της δημόσιας
διαβούλευσης για το νέο νομοθετικό πλαίσιο για τις ΑΠΕ και την ΣΗΘΥΑ ενώ πριν
λίγες ημέρες είχε προηγηθεί η δημόσια διαβούλευση για το 10ετές σχέδιο του
ΑΔΜΗΕ για την ανάπτυξη του εθνικού συστήματος μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας.
Και στις δύο δημόσιες διαβουλεύσεις υπήρξε αθρόα συμμετοχή από ανεξάρτητους
φορείς, εταιρείες αλλά και την τοπική αυτοδιοίκηση αποδεικνύοντας έμπρακτα το
μεγάλο ενδιαφέρον που υπάρχει τόσο για τις ΑΠΕ αλλά και γενικότερα για
επενδύσεις στον ενεργειακό τομέα. Κανονικά θα έπρεπε να αισιοδοξούμε και να
καταστρώνουμε σχέδια για την προώθηση ενεργειακών έργων τόσο στην ηπειρωτική
χώρα όσο και στα νησιά η ηλεκτρική σύνδεση των οποίων φαίνεται ότι έχει
εισέλθει πλέον στην τελική ευθεία.
Δυστυχώς, όμως, παρά το τεράστιο
ενδιαφέρον που παραδόξως εξακολουθεί να υπάρχει για την υλοποίηση ενεργειακών
έργων στην Ελλάδα, τίποτε δεν μπορεί να προχωρήσει λόγω του νοσηρού κλίματος
αβεβαιότητας που καλλιεργείται τους τελευταίους μήνες και που κυριαρχεί πλέον στην
οικονομία και το οποίο, αντί να αμβλύνεται με την πάροδο του χρόνου, γίνεται
χειρότερο μέρα με τη μέρα. Αιτία, ασφαλώς, είναι η καθυστέρηση της ολοκλήρωσης
της αξιολόγησης του προγράμματος προσαρμογής της Ελληνικής οικονομίας από τους
εκπροσώπους των θεσμών μετά την υπογραφή του Τρίτου μνημονίου τον περασμένο
Ιούλιο, που κανονικά έπρεπε να έχει κλείσει από τον περασμένο Νοέμβριο. Από τη
μια οι ανεδαφικές κατά καιρούς θέσεις της Ελληνικής κυβέρνησης και από την άλλη
οι ανοικτές διαφωνίες ανάμεσα σε ΕΕ και ΔΝΤ έφεραν την απόλυτη χρονική
παρεκτροπή με αποτέλεσμα η όποια συμφωνία ανάμεσα στην κυβέρνηση και τους
Θεσμούς να μετατίθεται χρονικά για τις αρχές Μαΐου σύμφωνα με τις τελευταίες
δηλώσεις του επικεφαλής του
Euro
Working
Group κ. Τόμας Βίζερ. Στο ίδιο μήκος κύματος ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Ταμείου
κ. Κλάους Ρέγκλιγκ, υπενθυμίζει ότι τα πάντα θα εξαρτηθούν από την εφαρμογή των
κρίσιμων μεταρρυθμίσεων, δηλαδή στο φορολογικό, το ασφαλιστικό, το
δημοσιονομικό και ασφαλώς στην αγορά ενέργειας με επίκεντρο την λειτουργία
ανταγωνισμού στον ηλεκτρισμό.
Τόσο η παρατεταμένη περίοδος αξιολόγησης, όσο και το εχθρικό κλίμα κατά της
επιχειρηματικότητας που καλλιεργεί συστηματικά η κυβέρνηση από τότε που ανήλθε
στην εξουσία, η οποία δεν έπαυσε να υπογραμμίζει με κάθε τρόπο τον κυρίαρχο
ρόλο του κράτους στην οικονομία, έχουν κυριολεκτικά παγώσει κάθε μικρή και
μεγάλη επένδυση στον ενεργειακό τομέα, ο οποίος μετά τον τουρισμό, έχει
αναδειχθεί από τους πλέον δυναμικούς και ανθεκτικούς, από πλευράς απασχόλησης
και οικονομικής λειτουργίας, στη χώρα. Να θυμίσουμε ότι την περίοδο 2009 μέχρι
και 2014, δηλαδή περίοδο οξείας οικονομικής κρίσης, πραγματοποιήθηκαν
ενεργειακές επενδύσεις συνολικού ύψους γύρω στα €12.0 δισεκατομμύρια, δηλαδή
σχεδόν €2.5 δισεκατομμύρια κατ’ έτος σε ένα ευρύ φάσμα εφαρμογών όπως στην
διύλιση αλλά και στις έρευνες πετρελαίου, στο φυσικό αέριο, στην κατασκευή
μεγάλων θερμοηλεκτρικών μονάδων παραγωγής ηλεκτρισμού, στις ΑΠΕ αλλά και στην
εξοικονόμηση ενέργειας στον κτιριακό τομέα. Με το 70% των επενδύσεων να
προέρχονται από κεφάλαια του ιδιωτικού τομέα.
Σήμερα, και παρά το γεγονός ότι η χώρα δεν έχει σταματήσει ούτε στιγμή να
φλερτάρει με την χρεωκοπία και ένα πιθανό
Grexit υπάρχουν «παγωμένα»
επενδυτικά σχέδια σε ηλεκτρισμό, φυσικό αέριο (δίκτυα και άλλες υποδομές) ΑΠΕ
και έρευνες πετρελαίου που υπολογίζονται στα €8.0 με €10.0 δισεκατομμύρια σε
βάθος τριετίας (2016-2019). Τα σχέδια αφορούν δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις
που καλύπτουν επίσης ένα ευρύ φάσμα εφαρμογών. Ενδεικτικά αναφέρουμε την
ανάπτυξη του δικτύου φυσικού αερίου στην περιφέρεια που έχει μείνει τραγικά
πίσω, τη μονάδα
FSRU στην Αλεξανδρούπολη, τις ηλεκτρικές διασυνδέσεις των Κυκλάδων και της Κρήτης,
αιολικά πάρκα, φωτοβολταϊκούς και ηλιοθερμικούς σταθμούς, προγράμματα
εξοικονόμησης ενέργειας στα κτίρια, την κατασκευή νέων θερμικών μονάδων ΔΕΗ και
την ολοκλήρωση υδροηλεκτρικών έργων καθώς και τις έρευνες για υδρογονάνθρακες
και την παραγωγή πετρελαίου. Άρα βλέπουμε ότι και ώριμα επενδυτικά σχέδια
διαθέτει η χώρα στον ενεργειακό τομέα και σημαντική εμπειρία υπάρχει για την
υλοποίηση τους.
Το ερώτημα που αναπόφευκτα τίθεται από οποιονδήποτε έχει ασχοληθεί με
επενδύσεις είναι εάν με την άρση της χρηματο-πιστωτικής αβεβαιότητας θα
προχωρήσουν αμέσως και οι διάφορες επενδύσεις. Η απάντηση δυστυχώς είναι
αρνητική και αυτό διότι δεν αρκεί μόνο να επανέλθει η χώρα σε μία κανονικότητα
από πλευράς λειτουργίας της οικονομίας αλλά απαιτείται και μία αποκατάσταση των
σχέσεων με τις επιχειρήσεις, οι οποίες φέρουν το κύριο βάρος για την προώθηση
των επενδύσεων. Και το πλέον σημαντικό: χρειάζεται ένα εθνικό σχέδιο
οικονομικής ανάπτυξης και μία κυβέρνηση η οποία να πιστεύει ότι κάθε πολίτης
και κάθε επιχείρηση έχουν μία θέση σε αυτό, αίροντας κάθε επιφύλαξη και
καταργώντας το σύστημα αποκλεισμού και διάκρισης που έχει εγκαθιδρύσει. Μόνο έτσι
θα μπορέσει να αποκατασταθεί η τρωθείσα εμπιστοσύνη, κάτι που φαίνεται από το εξαιρετικά
υψηλό
country
risk που εξακολουθεί να χαρακτηρίζει
κάθε οικονομική δοσοληψία με το εξωτερικό.